Έρευνα - Παρουσίαση: Θεόδωρος Π. Μποράκης
Η ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου παρέχει τις παρακάτω πληροφορίες: Σε υψόμετρο 600 μέτρων, στις κατάφυτες πλαγιές του όρους Πάικου βρίσκεται η Ιερά Μονή των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης με θέα την υπέροχη κοιλάδα του Αξιού, στην περιοχή του χωριού Γρίβα. Το μοναστήρι είναι ανδρικό και ιδρύθηκε το 1992. Στη Μονή φυλάσσονται Άγια Λείψανα των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, της Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής της Μυροφόρου και μικρό τεμάχιο Τιμίου Ξύλου.
Η Μονή πανηγυρίζει την Δευτέρα του Πάσχα (απόγευμα) και την Τρίτη της Διακαινησίμου (Τρίτη του Πάσχα), ημέρα κατά την οποία τελειώθηκαν μαρτυρικά οι Άγιοι στη Θερμή της Λέσβου το 1463.
Άποψη του μοναστηριού, που αποτελεί απόσπασμα από video που βρίσκεται στη διεύθυνση https://youtu.be/dGCOmSs4xTI
Άποψη του μοναστηριού, που αποτελεί απόσπασμα από video που βρίσκεται στη διεύθυνση https://youtu.be/dGCOmSs4xTI
Ακούστε διηγήσεις θαυμάτων από την ιστοσελίδα της Ιεράς Μονής.
Διαβάστε το συνοπτικό ιστορικό της Αποκάλυψης των Αγίων.
Ι.Μ. Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, Γρίβας
T.K. 613 00, ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΑ
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο:agiosrafailgriva@gmail.com
T.K. 613 00, ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΑ
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο:agiosrafailgriva@gmail.com
Τηλέφωνο:23430-20270
Ιστοσελίδα: http://www.moni-agiou-rafail.gr/
Ιερά Μονή των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης (Φωτ. http://ag-rafail-nikolaos-eirini.blogspot.com/)
Άποψη περιοχής του όρους Πάικο. Φωτογραφία: Γιώργος Τσιμπούκας
Το όρος Πάικο
Το ήρεμο Πάικο, με τα πυκνά του δάση, στέκεται στη μέση της Μακεδονίας ανάμεσα στους μεγάλους ορεινούς όγκους των συνόρων μας και τους ατέλειωτους κάμπους που ξεκινούν στους πρόποδες του. Το όνομα του βουνού προέρχεται από το σλαβικό «πάιακ» που σημαίνει αράχνη και δεν θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερη παρομοίωση.
Το βουνό καταλαμβάνει το δυτικό τμήμα του νομού Κιλκίς και το ανατολικό τμήμα του νομού Πέλλας. Στα βόρεια συνορεύει με τα όρη Πίνοβο και Τζένα μέσω ήρεμων λόφων, στα ανατολικά καταλήγει στην μεγάλη κοιλάδα του Αξιού, στα νότια φτάνει μέχρι τον κάμπο των Γιαννιτσών και στα δυτικά του απλώνεται η πεδιάδα της Αριδαίας. Το Πάικο απλώνεται σε μια αρκετά μεγάλη έκταση, σε σχέση με τα χαμηλά του υψόμετρα, που φτάνει τα 400.000 στρέμματα, με τους μικρούς λόφους να απλώνονται μέχρι τους κάμπους περιμετρικά σε ένα σχεδόν κυκλικό σχήμα. Ψηλότερη κορυφή του βουνού είναι η Γκόλα Τσούκα που φτάνει τα 1.650 μέτρα. Άλλες σημαντικές κορυφές είναι το Καντάτσι (1.607 μ.), το Μετερίζι (1.598 μ.), το Εκκλησάκι (1.529 μ.), το Κίργκο (1.507 μ.), ο Πύργος (1.494 μ.), τα Βερτόπια (1.490 μ.), η Σέλμα (1.485 μ.), το Γκροπ (1.458 μ.), οι Φουλάρες (1.400 μ.), οι Πετράδες (1.350 μ.), η Τσούμα (1.219 μ.), η Κλεφτόπετρα (1.131 μ.) και τα Υψώματα (1.114 μ.).
Τα πετρωμάτα του βουνού αποτελούνται από σχιστόλιθους, ασβεστόλιθους, μάρμαρα και οφιόλιθους. Το Πάικο είναι ένα ιδιαίτερα όμορφο βουνό με πολλά ρέματα και πλούσια μεικτά δάση. Τα σημαντικότερα ρέματα του βουνού είναι το Μέγα Ρέμα του Κοτζά Ντερέ, η Γοργόπη, ο Στραβοπόταμος, ο Μαυροπόταμος, ο Γράμμος, της Γρίβας, ο Ξεροπόταμος, της Πεπονιάς, του Χαμηλού και το Κρύο Ρέμα. Στους βόρειους πρόποδες του βουνού βρίσκονται οι περίφημοι καταρράκτες της περιοχής Σκρα - Κούπας με τηνΣμαραγδένια Λίμνη, ενώ ανάμεσα στις κορυφές Πύργος, Βερτόπια και Καντάτσι περικλείεται ένα μεγάλο οροπέδιο με καλλιέργειες πατάτας και επίκεντρο τον οικισμό Λιβάδια. Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζουν η θέση «Δύο Ποτάμια» όπου συναντώνται δύο ρέματα του βουνού, αλλά και οι ειδυλλιακές Πηγές Αραβησσού στους νότιους πρόποδες.
Από τη πλευρά της βλάστησης το βουνό χωρίζεται σε δύο ευδιάκριτα μέρη: στα βόρεια και κεντρικά αναπτύσσονται όμορφα δάση οξιάς ενώ στα νότια επικρατούν τα μεικτά δάση βελανιδιών (αριές, χνουδοβελανιδιές, μακεδονικές βελανιδιές, πουρνάρια και πλατύφυλλες βελανιδιές) και άλλων φυλλοβόλων. Το Πάικο ξεχωρίζει από την παρουσία του μεγαλύτερου δάσους καστανιάς στην Ελλάδα που φτάνει σε έκταση τα 4.500 στρέμματα. Εδώ μάλιστα συναντά κανείς πολλές πανύψηλες, υπεραιωνόβιες καστανιές, δέντρα που αποτελούν πραγματικά μνημεία της φύσης. Η υπόλοιπη δασική βλάστηση αποτελείται από σκλήθρα, οστρυές, φτελιές, ιτιές, σφενδάμια, άρκευθους, φουντουκιές, κοκκορεβυθιές, λεύκες και λίγες συστάδες από μαυρόπευκα και σημύδες.
Η ορνιθοπανίδα είναι πλούσια και αποτελείται από πολλά και σημαντικά είδη. Στα δάση του βουνού κάνουν τις φωλιές τους οι όμορφοι μαύροι πελαργοί, ενώ οι λευκοί πελαργοί είναι κοινοί στα χωριά και στα λιβάδια. Από τα αρπακτικά ξεχωρίζει η περιστασιακή παρουσία του βασιλαετού και η συχνή εμφάνιση του σπάνιου χρυσογέρακου. Άλλα αρπακτικά του Πάικου είναι οι χρυσαετοί, οι γερακαετοί, οι φιδαετοί, οι σφηκιάρηδες, οι τσίφτηδες, οι αετογερακίνες, οι γερακίνες, τα διπλοσάινα, τα σαΐνια, τα ξεφτέρια, οι πετρίτες, τα βραχοκιρκίνεζα, τα κιρκινέζια και τα δεντρογέρακα. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι δρυοκολάπτες του βουνού από τους οποίους ξεχωρίζει ο σπάνιος σταχτής δρυοκολάπτης που ακολουθείται από μαύρους δρυοκολάπτες, πράσινους δρυοκολάπτες, βαλκανικούς δρυοκολάπτες και μεσαίους δρυοκολάπτες.
Η πανίδα των αμφιβιών περιλαμβάνει πολλά είδη, όπως σαλαμάνδρες, κοινούς τρίτωνες, ανατολικούς χτενοτρίτωνες, φρύνους, πρασινόφρυνους, κιτρινομπομπίνες, δεντροβάτραχους, βαλκανοβάτραχους, σβελτοβάτραχους και γραικοβάτραχους. Η επρετοπανίδα αποτελείται από μεσογειακές χελώνες, γραικοχελώνες, κονάκια, τυφλίτες, πρασινόσαυρες, τοιχογουστέρες, σαύρες του Ταύρου, στεφανοφόρους, λαφιάτες, σαπίτες, νερόφιδα, σαΐτες, αγιόφιδα, λαφιάτες του Ασκληπιού, σπιτόφιδα και οχιές. Από τα θηλαστικά, κυρίαρχο είδος είναι οι λύκοι που συχνά κατεβαίνουν και στα πιο χαμηλά. Στο βουνό ζούνε μεγάλοι αριθμοί από αγριόχοιρους και ζαρκάδια, ενώ στις πεδιάδες των χαμηλότερων σημείων απαντώνται οι σπάνιοι λαγόγυροι. Άλλα είδη θηλαστικών είναι οι αλεπούδες, οι βίδρες, οι ασβοί, οι νυφίτσες, τα κουνάβια, οι λαγοί, οι δασομυωξοί, οι δεντρομυωξοί και οι σκίουροι. Σημαντική είναι η παρουσία στο βουνό μιας σπάνιας νυχτερίδας, της πυρρομυωτίδας (Myotis emarginatus). Στο Πάικο απαντώνται πάνω από 60 είδη πεταλούδων με σημαντικότερες τις Erebia ligea και Plebejus argyrognomon. Στα ρέματα ζουν κάποια ενδιαφέροντα είδη ψαριών, όπως η πέστροφα της Πελαγονίας (Salmo pelagonicus), η βαλκανική μπριάνα (Barbus balcanicus), ο βίνος (Barbatula barbatula), ο σύρτης (Chondrostoma vardarense), η μακεδονική βελονίτσα (Cobitis vardarensis), ο βουλγαροκωβιός (Gobio bulgaricus), η χρυσοβελονίτσα (Sabanejewia balcanica), ο ποντοπυγόστεος (Pungitius platygaster) και η ποταμοσαλιάρα (Salaria fluviatilis).
Ιστοσελίδα: http://www.moni-agiou-rafail.gr/
Δείτε σχετικό βίντεο:
Ιερά Μονή των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης (Φωτ. http://ag-rafail-nikolaos-eirini.blogspot.com/)Άποψη περιοχής του όρους Πάικο. Φωτογραφία: Γιώργος Τσιμπούκας
Το όρος Πάικο
Το ήρεμο Πάικο, με τα πυκνά του δάση, στέκεται στη μέση της Μακεδονίας ανάμεσα στους μεγάλους ορεινούς όγκους των συνόρων μας και τους ατέλειωτους κάμπους που ξεκινούν στους πρόποδες του. Το όνομα του βουνού προέρχεται από το σλαβικό «πάιακ» που σημαίνει αράχνη και δεν θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερη παρομοίωση.
Το βουνό καταλαμβάνει το δυτικό τμήμα του νομού Κιλκίς και το ανατολικό τμήμα του νομού Πέλλας. Στα βόρεια συνορεύει με τα όρη Πίνοβο και Τζένα μέσω ήρεμων λόφων, στα ανατολικά καταλήγει στην μεγάλη κοιλάδα του Αξιού, στα νότια φτάνει μέχρι τον κάμπο των Γιαννιτσών και στα δυτικά του απλώνεται η πεδιάδα της Αριδαίας. Το Πάικο απλώνεται σε μια αρκετά μεγάλη έκταση, σε σχέση με τα χαμηλά του υψόμετρα, που φτάνει τα 400.000 στρέμματα, με τους μικρούς λόφους να απλώνονται μέχρι τους κάμπους περιμετρικά σε ένα σχεδόν κυκλικό σχήμα. Ψηλότερη κορυφή του βουνού είναι η Γκόλα Τσούκα που φτάνει τα 1.650 μέτρα. Άλλες σημαντικές κορυφές είναι το Καντάτσι (1.607 μ.), το Μετερίζι (1.598 μ.), το Εκκλησάκι (1.529 μ.), το Κίργκο (1.507 μ.), ο Πύργος (1.494 μ.), τα Βερτόπια (1.490 μ.), η Σέλμα (1.485 μ.), το Γκροπ (1.458 μ.), οι Φουλάρες (1.400 μ.), οι Πετράδες (1.350 μ.), η Τσούμα (1.219 μ.), η Κλεφτόπετρα (1.131 μ.) και τα Υψώματα (1.114 μ.).
Τα πετρωμάτα του βουνού αποτελούνται από σχιστόλιθους, ασβεστόλιθους, μάρμαρα και οφιόλιθους. Το Πάικο είναι ένα ιδιαίτερα όμορφο βουνό με πολλά ρέματα και πλούσια μεικτά δάση. Τα σημαντικότερα ρέματα του βουνού είναι το Μέγα Ρέμα του Κοτζά Ντερέ, η Γοργόπη, ο Στραβοπόταμος, ο Μαυροπόταμος, ο Γράμμος, της Γρίβας, ο Ξεροπόταμος, της Πεπονιάς, του Χαμηλού και το Κρύο Ρέμα. Στους βόρειους πρόποδες του βουνού βρίσκονται οι περίφημοι καταρράκτες της περιοχής Σκρα - Κούπας με τηνΣμαραγδένια Λίμνη, ενώ ανάμεσα στις κορυφές Πύργος, Βερτόπια και Καντάτσι περικλείεται ένα μεγάλο οροπέδιο με καλλιέργειες πατάτας και επίκεντρο τον οικισμό Λιβάδια. Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζουν η θέση «Δύο Ποτάμια» όπου συναντώνται δύο ρέματα του βουνού, αλλά και οι ειδυλλιακές Πηγές Αραβησσού στους νότιους πρόποδες.
Από τη πλευρά της βλάστησης το βουνό χωρίζεται σε δύο ευδιάκριτα μέρη: στα βόρεια και κεντρικά αναπτύσσονται όμορφα δάση οξιάς ενώ στα νότια επικρατούν τα μεικτά δάση βελανιδιών (αριές, χνουδοβελανιδιές, μακεδονικές βελανιδιές, πουρνάρια και πλατύφυλλες βελανιδιές) και άλλων φυλλοβόλων. Το Πάικο ξεχωρίζει από την παρουσία του μεγαλύτερου δάσους καστανιάς στην Ελλάδα που φτάνει σε έκταση τα 4.500 στρέμματα. Εδώ μάλιστα συναντά κανείς πολλές πανύψηλες, υπεραιωνόβιες καστανιές, δέντρα που αποτελούν πραγματικά μνημεία της φύσης. Η υπόλοιπη δασική βλάστηση αποτελείται από σκλήθρα, οστρυές, φτελιές, ιτιές, σφενδάμια, άρκευθους, φουντουκιές, κοκκορεβυθιές, λεύκες και λίγες συστάδες από μαυρόπευκα και σημύδες.
Η ορνιθοπανίδα είναι πλούσια και αποτελείται από πολλά και σημαντικά είδη. Στα δάση του βουνού κάνουν τις φωλιές τους οι όμορφοι μαύροι πελαργοί, ενώ οι λευκοί πελαργοί είναι κοινοί στα χωριά και στα λιβάδια. Από τα αρπακτικά ξεχωρίζει η περιστασιακή παρουσία του βασιλαετού και η συχνή εμφάνιση του σπάνιου χρυσογέρακου. Άλλα αρπακτικά του Πάικου είναι οι χρυσαετοί, οι γερακαετοί, οι φιδαετοί, οι σφηκιάρηδες, οι τσίφτηδες, οι αετογερακίνες, οι γερακίνες, τα διπλοσάινα, τα σαΐνια, τα ξεφτέρια, οι πετρίτες, τα βραχοκιρκίνεζα, τα κιρκινέζια και τα δεντρογέρακα. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι δρυοκολάπτες του βουνού από τους οποίους ξεχωρίζει ο σπάνιος σταχτής δρυοκολάπτης που ακολουθείται από μαύρους δρυοκολάπτες, πράσινους δρυοκολάπτες, βαλκανικούς δρυοκολάπτες και μεσαίους δρυοκολάπτες.
Η πανίδα των αμφιβιών περιλαμβάνει πολλά είδη, όπως σαλαμάνδρες, κοινούς τρίτωνες, ανατολικούς χτενοτρίτωνες, φρύνους, πρασινόφρυνους, κιτρινομπομπίνες, δεντροβάτραχους, βαλκανοβάτραχους, σβελτοβάτραχους και γραικοβάτραχους. Η επρετοπανίδα αποτελείται από μεσογειακές χελώνες, γραικοχελώνες, κονάκια, τυφλίτες, πρασινόσαυρες, τοιχογουστέρες, σαύρες του Ταύρου, στεφανοφόρους, λαφιάτες, σαπίτες, νερόφιδα, σαΐτες, αγιόφιδα, λαφιάτες του Ασκληπιού, σπιτόφιδα και οχιές. Από τα θηλαστικά, κυρίαρχο είδος είναι οι λύκοι που συχνά κατεβαίνουν και στα πιο χαμηλά. Στο βουνό ζούνε μεγάλοι αριθμοί από αγριόχοιρους και ζαρκάδια, ενώ στις πεδιάδες των χαμηλότερων σημείων απαντώνται οι σπάνιοι λαγόγυροι. Άλλα είδη θηλαστικών είναι οι αλεπούδες, οι βίδρες, οι ασβοί, οι νυφίτσες, τα κουνάβια, οι λαγοί, οι δασομυωξοί, οι δεντρομυωξοί και οι σκίουροι. Σημαντική είναι η παρουσία στο βουνό μιας σπάνιας νυχτερίδας, της πυρρομυωτίδας (Myotis emarginatus). Στο Πάικο απαντώνται πάνω από 60 είδη πεταλούδων με σημαντικότερες τις Erebia ligea και Plebejus argyrognomon. Στα ρέματα ζουν κάποια ενδιαφέροντα είδη ψαριών, όπως η πέστροφα της Πελαγονίας (Salmo pelagonicus), η βαλκανική μπριάνα (Barbus balcanicus), ο βίνος (Barbatula barbatula), ο σύρτης (Chondrostoma vardarense), η μακεδονική βελονίτσα (Cobitis vardarensis), ο βουλγαροκωβιός (Gobio bulgaricus), η χρυσοβελονίτσα (Sabanejewia balcanica), ο ποντοπυγόστεος (Pungitius platygaster) και η ποταμοσαλιάρα (Salaria fluviatilis).
